‘Een belangrijk deel van de witte Nederlanders lijkt namelijk belast te zijn met een gen dat zorgt voor onderscheid maken op basis van huidskleur’

In de jaren tachtig werd de criminoloog Wouter Buikhuijsen op een schandelijke wijze door de overwegende linkse mens vervolgd voor opvattingen die nu allang gemeengoed zijn. Wat zeker geen gemeengoed is, is het toeschrijven van genetische afwijkingen bij een bepaalde etnische categorie mens door een fantast die geen enkele deskundigheid in genetisch onderzoek bezit, maar zich desondanks verwaardigt de uitspraak te doen zoals in de kop van deze column te lezen staat.

Zulke meneren kwamen veel voor in het Derde Rijk, toen verscheidene etnische categorieën mens door op het nationaalsocialisme gestoelde theorieën tot genetische afwijkingen gediagnosticeerd werden.

Deze opvattingen hebben geleid tot vervolging en uiteindelijk uitroeiing van de vermeende dragers van deze afwijkende genen.

De rassenwaan van het Derde Rijk blijkt weer terug van weggeweest te zijn. En niet alleen zoals men verwachten zou bij de lederfetisjisten van het nationaalsocialisme, maar nu blijkt een Surinamer er ook door geïnfecteerd te zijn.

Hoe de dragers van deze afwijkende genen behandeld dienen te worden, heeft meneer nog niet uitgedokterd. Wellicht moet hij er nog even op door studeren alvorens tot de Endlösung van het probleem te komen.

Of er misschien iets geheel anders aan de hand is, namelijk, dat meneer lijdt aan paranoia, durf ik niet te zeggen. Net zomin als meneer ben ik terzake deskundig zulke diagnoses te stellen.

Wat ik wel waag te veronderstellen is dat meneer met deze onwetenschappelijke stelling in de racismediscussie een fase ingaat die zeer gevaarlijk is, en die ook nog eens op racistische gronden gebaseerd is. Daarom de stelling nog maar eens dik herhaald:

‘Een belangrijk deel van de witte Nederlanders lijkt namelijk belast te zijn met een gen dat zorgt voor onderscheid maken op basis van huidskleur.’

Advertenties

Monument voor de slachtoffers van de massa-immigratie

Hoe die eruit gaat zien is onbekend, want niemand schijnt de oprichting ervan te opperen, laat staan dat een stelletje aan kunstsubsidie hangende kunstenaars er voor in de rij staan het werk te boetseren. Maar na het slavernijmonument en het weldra in Rotterdam te onthullen monument voor de gastarbeider, lijkt de tijd ook rijp te zijn voor een monument voor de slachtoffers van de massa-immigratie.

De oververtegenwoordiging van immigranten in de strafdossiers heeft namelijk ook een schaduwzijde, slachtoffers genaamd. De massale komst van immigranten sedert de jaren zestig van de vorige eeuw heeft niet louter feest onder de autochtone Nederlanders gebracht, maar heeft ook onvrede gesticht.

De liefhebbers van de massa-immigratie en de massa-immigranten zelf hadden er namelijk niet even bij stilgestaan dat de oorspronkelijke bevolking die toch al zuchtte onder woningnood en een nijpend ruimtegebrek, ruimte moest maken voor de massa-immigranten.

Dat zij de sociale noden van de massa-immigranten ook nog even moesten ophoesten via de belastingheffer van Vadertje staat, was ook niet voorzien.

De massa-immigratie werd in een sfeer van rozengeur en maneschijn aan de man en vrouw gebracht, maar talloze wijken in grote en kleinere gemeenten zuchten inmiddels onder de doem van migrantgerelateerde criminaliteit en op etnische geschillen stoelende animositeit.

Uit die wijken heeft een vlucht van oorspronkelijk bewoners plaatsgevonden. Arabieren hebben daar een prachtige term voor bedacht al-Nakba, die we hier maar even moeten koesteren.

Zelfs in de buitengebieden van ons land moeten woningen, schuren en keten zwaar bewaakt worden om het “lenen” van zitmaaiers, werktuigen, aanhangers en ander kostbare materieel uit handen van de oververmoeide gastarbeidende Moe-landers te houden.

Elsevier becijferde al eens de kosten van de massa-immigratie op 200 miljard euro, opgehoest door de trouwe belastingslaaf van Vadertje Staat.

Met een toekomstperspectief dat er allerminst rozengeurig en manneschijnig uitziet, want per 1 januari aanstaande begint er ook een stormloop uit Bulgarije en Roemenie, naast dat de VN en het linkse broederschap open grenzen voor de Afrikaanse en de middenoostelijke medemens eisen, nemen de kosten en nevenlasten van de massa-immigratie voor de autochtone Nederlanders alleen maar toe.

Nederland heeft de slavernij in 1863 afgeschaft, de massa-immigratie echter zal hoogstwaarschijnlijk nooit afgeschaft worden en een verder uitdijend probleem vormen voor de autochtone bevolking van Nederland.

Terwijl van autochtone Nederlanders steeds vaker geëist wordt dat ze afstand doen van cultuurhistorische uitingen om plaats in te ruimen voor die van de massa-immigranten, zouden de hoogopgeleide denkers die zich graag inzetten voor de belangen van de massa-immigranten, zich eens moeten buigen over hetgeen de massa-immigratie met de autochtone Nederlanders gedaan heeft.

En misschien vinden ze er terloops ook een der peilers van het racisme, want onbekend mag dan onbemind maken, wie zich onbemind maakt door zich onbemind te gedragen, moet niet klagen onbemind te zijn.

Het monument voor de slachtoffers van de massa-immigratie zal er wel nooit komen. Evenmin een bemoedigend excuus van de massa-immigranten zelf, of van degenen die de massa-immigratie veroorzaakt en gecontinueerd hebben. Ze kijken er wel voor uit zichzelf deze Zwarte Piet uit te reiken.

Sharia voor ambtenaar die de klokken luidde over islamitische wantoestanden

De moedige Rotterdamse ambtenaar die zijn nek uitstak na de jarenlang oogluikend toegestane wantoestanden op illegale en onveilige islamitische internaten, kreeg in plaats van een lintje wegens betoonde moed een ontslagbrief wegens “ernstig plichtsverzuim”op zijn deurmat geworpen: De ambtenaar zou onder meer documenten hebben gelekt over een illegaal meisjesinternaat in de Rotterdamse deelgemeente Feijenoord. Het bestuur van Feijenoord wist al sinds de jaren negentig dat dit internaat geen vergunning heeft, maar deed hier niets aan. Bureau Integriteit (BING) deed in juni dit jaar een integriteitsonderzoek en concludeerde dat de deelgemeente zich schuldig heeft gemaakt aan onbehoorlijk bestuur. (Bron NRC)

Het mocht de ambtenaar evenwel niet baten, en dus mag hij nu thuis over zijn zonden nadenken. Ergens anders thuis zitten nu handenwrijvend van genot moslimpotentaten na te genieten van deze Rotterdamse sharia.

Zuivering volgens de statuten van Vadertje Stalin en sharia volgens de profeet, gaan in Rotterdam gezellig hand in hand door een moskeepoort.

Hand in hand voor Feijenoord 1.

 

 

Windmolens zijn de architectonische symbolen van een totalitaire ideologie

Mede dankzij de geestelijke terreur van links, een fenomeen dat heel wat minder aandacht krijgt dan het recht op voorbestaan van Zwarte Piet, zal de Nederlandse mens van zowel allochtone als autochtone afkomst een steeds onaangenamer leven te wachten staan. Zo worden huiseigenaren in Houten (Utrecht) opgezadeld met kolossale windmolens, die de bewoners het levensgeluk, dat links de mens toch graag toezegt, ontnomen. De bewoners dienen een schadeclaim in omdat de superwindmolens hun uitzicht ontsieren en voor een laag gebrom zorgen, met uiteindelijk gezondheidsklachten tot gevolg.

Zelfs als de claim toegekend wordt, zal het levensgeluk van de bewoners verstoord blijven door de megalomane symbolen van links, die uiteraard tot in lengten van dagen de mens geestelijk zullen blijven folteren.

Het zal je maar gebeuren dat je ergens een huis koopt of huurt, en een door linkse moraalfilosofen bedacht windmolenpark verschijnt geestelijk killend aan de horizon om het beoogde levensgeluk te smoren.

Wat hierbij nog erger is, is dat er gelogen wordt om dat levensgeluk de burger af te nemen. Het windmolenimperium, waar steeds meer burgers mee geconfronteerd zullen worden, is namelijk op bedrog gebaseerd.

Om precies te zijn, blijken de ons voorgeschotelde kosten voor de hemelse windenergie niet 3,7 maar 19 miljard euro te bedragen. Het rendement van windenergie blijkt ook nog eens 40 procent lager uit te vallen dan ons voorgehouden wordt.

Afgezien van het doembeeld van het zo typisch Nederlandse landschap dat door fallische monumenten, en woongerief dat door een diep gebrom bepaald dreigt te worden, vallen de kosten en het nut van windenergie zeer tegen. Het idee dat duurzame energie goedkoop is, blijkt een farce te zijn die ons om ideologische redenen voorgespiegeld wordt.

Windmolens vormen de linkse variant van de architectonische symbolen die de macht van totalitaire ideologieën en religies dienen te illustreren, en ondermijnen daarmee de geestelijke vrijheid van de mens.

Dus bezint eer ge begint als uw leven u lief is.

Fijn dat we Rob de Wijk hebben

Jarenlang had hij zijn eigen opiniefabriekje dat door de politieke monocultuur van de media beroemd gemaakt en gehouden werd. In dat wereldje als helderziende op handen gedragen en gekoesterd, moest dat als een keizer Nero in z’n beste dagen voelen. Maar tijden en meningen veranderen en er ontstaan nieuwe politieke stromingen met andere inzichten. Voor zulke ontwikkelingen is ooit de term democratie bedacht.

Maar dat gaat er bij Rob de Wijk niet als pap in. Daarom vond hij in de aanloop van de uitzending van Wilders’ Fitna dat een gekozen parlementariër op z’n Noord-Koreaans het zwijgen opgelegd moest worden. En om als een rasechte populist angst onder de Nederlanders te zaaien voorspelde hij rampspoed over het land:

De territoriale veiligheid is in het geding als extremisten naar aanleiding van Wilders’ film de aanslagen van 11 september 2001 dunnetjes in Nederland over willen doen. Economische veiligheid wordt geschaad als aanslagen tegen Nederlandse bedrijven worden gepleegd of regeringen sancties tegen ons afkondigen – een Iraanse parlementariër heeft dat al geopperd. De crux is de sociale en politieke stabiliteit van Nederland. Dit vitale belang is in het geding als een deel van de bevolking, mogelijk naar aanleiding van protesten in het buitenland, de straat op gaat. Toenemende spanningen en afnemend burgerschap gelden in de Nationale Veiligheidsstrategie expliciet als dreigingen.

Iedereen weet dat de rechtsstaat Nederland Wilders de door Rob de Wijk gewenste belemmeringen niet oplegde, maar Nederland desondanks de beloofde rampspoed bespaard gebleven is. Geert Mak had voor dit soort angstaanjagers de fijne term handelaren in angst bedacht.

De over het paard getilde Rob de Wijk geneerde zich niet voor deze enorme flater, maar ging onverdroten verder met zijn helderziendheid. Je wilt je toko immers populair houden, en met een paar makkelijke zondebokken in het vizier moet dat zeker lukken.

Vandaag verscheen er aldus weer eentje van zijn hand. In dit geval een omkering die zich in de navolgende zin het best laat samenvatten: De handigste manier van polariseren is het aanwijzen van zondebokken en het tegen elkaar opzetten van groepen. Beelden als een tsunami van islamisering, de vergelijking van de Koran met ‘Mein Kampf’ en de constatering dat er een strijd van moslims gaande is waartegen we ons moeten verdedigen, zijn bewuste pogingen tot polariseren.

Juist ja, het aanwijzen van zondebokken zoals Hans Janmaat, Pim Fortuyn, Theo van Gogh, Ayaan Hirsi Ali, Rita Verdonk, Marco Pastors, Gregorius Nekschot, Ehsan Jami, Geert Wilders, Martin Bosma. En ja, nu zelfs het brave CDA-Kamerlid Eddy van Hijum, omdat die zich niet herkende in het racismeadagium, dat de Raad van Europa over Nederland uitsprak.

De strekking daarvan is dat bepaald gedrag door bepaalde bevolkingsgroepen ongenoemd dient te blijven op straffe van racismebeschuldiging. En de racismebeschuldiging lijkt uit te groeien tot de nieuwe heksenjacht en een probaat middel de gedachtepolitie, waar Theo van Gogh zo tegen fulmineerde, weer in het uniform te hijsen. Dus terug naar het pre-Fortuynse tijdperk van diep zuchten maar verder zwijgen.

Dat Rob de Wijk ook nog eens selectief winkelt om zijn wankelende opinierijkje overeind te houden blijkt uit het puntgave uitlichten dat de meest bedrieglijke krant van Nederland nog even voor hem pleegt: Beelden als een tsunami van islamisering en de vergelijking van de Koran met ‘Mein Kampf’ zijn bewuste pogingen tot polariseren.

Hij en Trouw zeggen daarmee dat de door de krant op handen gedragen PvdA en de FNV bewuste pogingen tot polariseren pleegden door de komst van Oost-Europeanen naar Nederland als tsunami en invasie aan te merken.

Wilders had tenminste nog het fatsoen niet van een tsunami van moslims, maar van een tsunami van islamisering te spreken. De linkse kerk ging een zwaar stapje verder door niet een bedreigende religie maar een bedreigend volk bij naam te noemen. Volgens Rob de Wijk is dat dus populisme en polariseren. Gaat Rob de Wijk nu ook eisen dat de PvdA en de FNV het zwijgen opgelegd krijgen?

Rob de Wijk ontrukt echter nóg een memorabele voorspelling aan zijn helderziendheid: Als ik zou zeggen dat ik in zo’n gepolariseerd en intolerant land niet wil leven, dan weet ik zeker dat ik op internet moet lezen dat ik inderdaad zo snel mogelijk moet vertrekken en dat er geen plaats is voor doorgedraaide eurofielen en moslimvrienden zoals ik.

Eerlijk gezegd zou ik niet in een land willen leven waar een Rob de Wijk het voor het zeggen zou hebben. Het zou een land zijn waar Rob de Wijk zou uitmaken wie wat, en wat wie zegt. Het zou een land zijn waar je je geblinddoekt aan de wijsheden van Rob de Wijk zou moeten overgeven. Waar een politicus met een voor Rob de Wijk afwijkende mening het zwijgen opgelegd krijgt. Een land waar Israël wel met het Derde Rijk vergeleken mag worden, maar de koran niet met Mein Kampf.

Toch vind ik dat Rob de Wijk dit vooral en in dit land moet kunnen blijven zeggen. Dankzij de voorspellingen van Rob de Wijk weten we namelijk dat Rob de Wijk een slecht helderziende is waar je je lieve geld maar beter niet aan spenderen kunt. Voor mij hoeft Rob de Wijk de wijk dus niet te nemen. Nee, het is zelfs fijn dat we Rob de Wijk hebben.

Ga zo door Rob.

Zeegezichten

Met code oranje in het vooruitzicht, doemen herinneringen op aan het Den Haag dat ik dit jaar definitief de rug toekeerde. Tot de meest dierbare behoren de magistrale zeegezichten die zich bij storm, regen- en sneeuwbuien ontwikkelden. Hier twee foto’s van een door buien overschaduwde zee. Zonlicht en grauwe wolkendekens wisselen elkaar af in een heftige strijd om de macht.

Paranoïde Amerikanen en totalitaire Europeanen

De Amerikanen blijken een onbehoorlijk argwanende geaardheid te bezitten. Misschien zijn ze zelfs paranoïde. Of dat nu onder Obama of onder Bush het geval is of was, de Amerikaanse argwaan lijkt tot hemelhoogte te reiken, en op die hoogte schijnen opperwezens alles te weten over de mens. De Amerikaanse afluisterpraktijken dus, blijken heel veel Europese en nationale leiders in grote beroering te brengen. In eerste instantie zou je zeggen, zeer terecht. Maar aan de Amerikaanse, vooruit dan maar paranoia, kleven nogal wat herinneringen die het toch ook weer begrijpelijker maken.

Het megalomane instrumentarium EU is zelf ook niet de aller-schoonste op het gebied van de privacyregels. De eigen burgers worden tot op hun sokken betutteld over hoe ze dienen te denken, leven en handelen. De Europese mens, om die zo maar eens te betitelen, behoort op de Noord-Koreaan na, tot de meest gefotografeerde, gefilmde, gecontroleerde en afgeluisterde van de wereld.

In ons eigen land wordt de burger de godganse dag gecontroleerd op minimale overtredingen om  hem van zijn zuurverdiende geld te verlossen. Waar de crimineel vrolijk de dans ontspringt, weet de goedwillende burger zich door Bigh Brother in de gaten gehouden.

De over het Amerikaanse afluisteren gillende Europese en nationale leiders, zouden niets liever willen dan een gehele politieke stroming de toegang tot de democratie ontzeggen om zogenaamd de democratie van de ondergang te redden. Hún democratie, maar niet die van alle burgers van de EU.

Zo zijn de vriendelijke onderhandelingen met het steeds agressiever wordende Turkije van Erdoğan weer op het door herfstbladen geteisterde spoor gezet. Door de strot van de burger geduwd, want die ziet niets in het Europa tot aan de Oeral, waar de tirannen Stalin en Hitler ook al over fantaseerden.

De opgewonden Europese en nationale leiders over de Amerikaanse afluisterparanoia zwegen overigens toen Erdoğan Europese politici met een Turks paspoort uitnodigde voor een geheim onderonsje teneinde de belangen van Turkije nog beter behartigd te weten dan reeds het geval was. De EU zweeg in alle toonaarden over dat die politici de belangen van een vreemde natie dienden te prioriteren.

In tegenstelling tot Turkije, dat Europa totalitair wilde opslokken tot het aan de poorten van Wenen tot staan gebracht werd, hebben de Amerikanen drie keer het Europa dat de bakermat is van wrede totalitaire ideologieën als het fascisme, nationaalsocialisme en communisme, militair de oren gewassen. De laatste keer onder de in Europa zo gehate Ronald Reagan, die ondanks de door het Sovjetrijk gefaciliteerde vredesridders, het communistische fort zonder slag of stoot wist te slechten.

Hoe erg je de Amerikaanse afluisterparanoia ook mag vinden, er is veel voor te zeggen dat de Amerikanen willen weten wat die Angela Merkel en Europese en nationale consorten allemaal uitspoken.

En het zou nog fijner zijn als de man in de straat precies zou weten wat hém allemaal boven het hoofd hangt, naast dat hij dag en nacht door Vadertje Staat op de objectietafel van de microscoop gelegd wordt. Het Wie niets te verbergen heeft, heeft niets te vrezen wordt hem hierbij graag op de mouw gespeld. Maar de enorme opwinding van de Europese en nationale leiders over het Amerikaanse afluisteren doet vermoeden dat zij juist heel erg veel te verbergen hebben.

In vreemde krijgsdienst moorden en dan toch Nederlander blijven

Weet wat je in huis haalt, is een Oudhollandse wijsheid, die je maar beter niet negeren kunt. Uit recente berichten in de pers blijkt dat “Nederlanders” in Syrië betrokken zijn bij executies waaronder ook onthoofdingen.

Het in vreemde krijgsdienst dienen werd ooit bestraft met het verlies van het Nederlanderschap. Het betrof toen betrokkenheid bij de Spaanse Burgeroorlog en het dienen van het Derde Rijk in de Sovjet-Russische modder en sneeuw.

In vergelijking met de begane oorlogsdaden van deze vrijwilligers in vreemde krijgsdienst, valt het moeilijk te verteren dat de “Nederlanders” die in Syrië gruwelijkheden begaan hebben, gewoon weer terug kunnen keren als Nederlanders.

Het gaat hier over jihadisten met een dubbel paspoort die elders in de wereld de wereld hebben verbeterd met tomeloos geweld, en in Nederland gewoon weer in aanmerking komen voor alle sociale genoegens en een aardig dak boven het hoofd.

Na het eind van de Tweede Wereldoorlog werden 25.000 Nederlanders met slechts een luttel paspoort, dat ene paspoort dat ze bezaten afgenomen wegens het in vreemde krijgsdienst dienen.

Vergeleken met de Spanje- en Rusland-gangers, hebben de jihadisten het stukken makkelijker. Het strafrecht is ten opzichte van de periode van kort na de Tweede Wereldoorlog veel milder geworden. De sociale voorzieningen zijn sindsdien ook nog eens veel rianter. Daarbij komt nog dat degenen die destijds hun Nederlanderschap verloren daar naar konden fluiten.

Wat precies de veiligheidseffecten van de aanwezigheid van de teruggekeerde jhadisten voor Nederland zullen zijn, is gissen. Maar er heerst gegronde vrees dat de vrijwilligers die in Syrië gemoord hebben de smaak van het geweld maar moeilijk zullen verleren en als islamgeprogrammeerde fanatici, in Nederland een tijdbom gaan vormen.

Bij alle reeds bestaande negatieve effecten van de massa-immigratie, is er dus wéér eentje aan toegevoegd. Hans Janmaat en Pim Fortuyn, de toonaangevende smaakmakers van het vroege immigratiedebat, konden dit recent ontstane effect van de massa-immigratie in de verste verten niet vermoeden. Maar hun grote reserves tegen de massa-immigratie blijken naarmate de tijd verstrijkt in toenemende mate rechtvaardiging te vinden in de huidige ontwikkelingen.

Ondertussen is het geen aangenaam vooruitzicht voor Nederlanders die vooral geen racist mogen zijn, de massa-immigratie dienen te bejubelen en Zwarte Piet uit hun herinnering moeten bannen, dat ze tussen tijdbommen moeten leven die fijn hun beide paspoorten en alle daaraan inherente revenuen behouden.

Met de geringe kans dat er ooit bewezen kan worden dat de jihadisten er op los gemoord hebben, wandelen die straks doodgemoedereerd door de gezellige Nederlandse winkelstraten.

U moet niet zeuren over de strijkstokken van de goede doelen

Dat het orkest van goede doelen niet altijd zo harmonieus klinkt als u gulle gever zou wensen, en dat de valse klanken u zou kunnen doen besluiten uw lieve geld dan maar ergens anders aan te besteden dan aan het riante bestaan van het goede doelen-management en de zwembassins van Dagobert Duck, klinkt bij Tom Oostrum niet lekker in het gehoor: Het geklaag over geld dat bij goede doelen aan de strijkstok blijft hangen en hoge salarissen van topmensen bij deze instellingen moet ophouden.

Maar toch, als niemand ooit op het snuggere idee gekomen zou zijn eens gaan te snuffelen in de kasboeken van de goede doelen, zou het orkest van de goede doelen nóg valser geklonken hebben.

De goeden niet te na gesproken, blijken nog steeds snuggere lui zeer welgesteld te kunnen worden van een leidinggevende functie bij een goed doel.

Nu wordt de burger door Vadertje Staat tot toenemende ascese gedwongen, maar de dames en heren aan de top van de goede doelen kunnen hun financiële zitvlak nog steeds zeer gemakkelijk roeren.

Dat dringt de zeer dringende vraag aan mij op, waarom het zo is dat de menslievende mens toch zo graag betaald wil worden voor zijn menslievendheid. Wanneer is het met de liefdadigheid toch zo vreselijk misgegaan?

Nou, het begon eigenlijk al met het socialisme, dat menslievendheid, gelijkheid en ascese predikte, maar er toch altijd voor zorgde zelf over een goedgevulde beurs te beschikken.

Er is een opvallende parallel tussen de graaizucht van socialisten en die van de goede doelen. Zo vinden socialisten net als Tom Oostrum dat er niet zo gezeurd moet worden over het vals spelende orkest van de al te kleverige strijkstokken.

Echter met dat verschil, dat de goede doelen doorgaans netjes om het geld bedelen, maar socialisten het ongevraagd uit uw zak kloppen.

Maar naast dit grote verschil is de belangrijkste overeenkomst tussen het socialisme en de goede doelen, dat ze beide graag vals op uw gehoor spelen, u superslim een schuldgevoel weten aan te praten zodat u ze bijna in staat bent te smeken u te verlossen van uw lieve bezit en uw slechte geweten.

Maar gelieve niet te zeuren over deze wanklanken.

Prem, Prem Prem en nog eens Prem

De geluidterrorist en nazaat van Hindoestaanse contractarbeiders Prem Radhakishun, die zijn geboorteland Suriname ooit ontvluchtte om in het zo racistische witte Nederland politiek asiel aan te vragen, heeft zich geleidelijk en dankzij het linkse schuldgevoel over het gewezen kolonialisme en het slavernijverleden, opgewerkt tot nationale schreeuwlelijk. Ook over het sinterklaasfeest komt hij graag even aan de tafel aanschuiven om met een spervuur aan woorden op een doorgedraaide aan een microfoon gekluisterde dictator te lijken, die zijn toehoorders tot gehoorzaamheid dwingt. In dit geval om Sinterklaas en zijn Zwarte Piet van het Nederlandse toneel af te voeren.

Waarom Prem, die nog steeds vreselijk worstelt met het door zijn voorouders doorstane koloniale leed, juist in het land dat dat leed veroorzaakt heeft, politiek asiel aanvroeg, doet mij op mijn beurt met vragen worstelen.

Waarom niet in India politiek asiel aangevraagd? Prima land, waar je dagelijks getuige kunt zijn van de grootst mogelijke menslievendheid. Slavernij zul je er niet aantreffen. Daar heerst volkomen sociale gelijkheid. Er komt geen racisme en discriminatie voor. En op het gebied van de zedenleer kan het land dienen als voorbeeld voor Nederland.

Een waar paradijs, waar als zijn voorouders niet door het brute Nederland voor de arbeid in Suriname gevorderd zouden zijn, hij het nu heel erg naar zijn zin zou hebben gehad.

Nee, niet als beroemde Prem Radhakishun, maar hoogstwaarschijnlijk als bejaarde straatarme telg in de onderlaag van een kastenstelsel.