Terwijl Hans Goslinga in Trouw Amerika en Zweden opvoert als keurige naties inzake de massa-immigratie en het thema etniciteit, om het vreselijke populisme te duiden, nog eens door de stofkam haalt, valt op dat links Nederland zelf helemaal niet zo verzot is op allochtonen. Terwijl in Amerika een zwarte president op de troon zit, links Nederland Zwarte Piet bestrijdt, heeft geen enkele linkse partij een gekleurde fractieleider op het Kamerleder gezet. Klagen over de PVV, maar zelf alleen maar aan witte ministers en staatssecretarissen het bestuur van het land toevertrouwen, is zo heel erg zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten. Nederland kwam nooit verder dan een paar gekleurde staatssecretarissen, maar tot iets hogers acht links Nederland de allochtoon niet in staat.
En het zou nu juist zo’n mooi signaal geweest zijn als in dit PVV-hatende kabinet de etnische afspiegeling van Nederland zichtbaar geweest zou zijn. Zelfs de nationaal kampioen in de hetze tegen Wilders kwam niet op het lumineuze idee vreemde luchtjes van de zetel van de fractieleider op te laten stijgen. Pechtold verwijt de ketel graag, maar komt zelf het verwijt toe dat sedert 1966 nog geen enkele allochtoon de fractiezetel van D66 heeft mogen bezetten.
Waarom koos de PvdA Nebahat Albayrak niet tot lijsttrekker maar werd de smadelijke kale Samsom het? Waarom verdwenen de gelikte voorbeeldallochtonen Mohamed Rabbae en Tofik Dibi zo schielijk van het politieke toneel bij GroenLinks? Waarom stond de Iraanse godheid Sander Terphuis van de PvdA bij de laatste verkiezingen voor het Europese Parlement op een onverkiesbare plek? Verkeerd kapsel? Zweet- of platvoeten?
Dat smeekt dus om de vraag, wat hebben linkse mensen toch met allochtonen, dat ze wel eisen dat anderen ze vertroetelen, maar ze er zelf een grote omweg voor maken. Zou het niet een geweldig middel tegen het zo gehate populisme zijn te bewijzen dat allochtonen behoorlijk in staat zijn het stuur van Vadertje Staat te beroeren?
Nou, het geheim is gelegen in het sombere feit dat linkse mensen xenofobie, racisme, islamofobie en al die andere taalkundige rariteiten om het populisme te duiden, gebruiken om zelf niet goed voor allochtonen te hoeven zijn. Zeg maar, je kroost baren en anderen er voor laten opdraaien.
Machtsgeil links geeft de macht echt niet uit handen aan allochtonen maar stuurt ze naar de crèche zodat het volk er voor op kan draaien. Als je maar veel klaagt over die schandelijke populisten zit je moreel op rozen, maar als het echt om het bekleden van de hoge posten gaat, zitten de allochtonen bij dat links allerminst op rozen.
Eigenlijk kun je het opvatten als het aloude koloniale paternalisme van het zoethoudertje met spiegeltjes, kralen en kammetjes. Voorlopig dus nog geen allochtone hoofdredacteur bij Trouw
filantropius 