Ideologieën en de straat

Bij de vraag of de islam een religie of een ideologie is, beweren moslims graag dat de islam toch echt een religie is. Ter linkerzijde wordt dat dan graag ondersteund, terwijl ter rechterzijde daar dan weer zeer kritisch naar gekeken wordt. Maar wat toch opvalt is dat overal waar de islam zich vestigt of reeds voorkomt, het niet lang wachten is tot er conflicten opdoemen die zelden gespeend zijn van territoriale eisen. Terwijl moslims en marxisten een Joodse staat – waar nota bene Joden, moslims, en christenen vreedzaam samenleven – racistisch noemen, staan ze over de plekken waar de islam ter meerdere ere en glorie van zichzelf een conflicthaard entameert, niet van boosheid te stampvoeten of demonstraties te organiseren.

Nu ook in China de islamitische conflictgeaardheid lopendebandwerk blijkt te zijn geworden, de islam nu zelfs in Midden-Afrika junglebranden veroorzaakt, het Midden-Oosten volop in lichtelaaie gezet heeft en in Westerse landen grote marsen organiseert, valt het steeds lastiger de islam slechts als religie aan te merken. Vergelijkingen met de ideologieën die in de vorige eeuw delen van de wereld in oorlog en vernietiging stortten, liggen dan ook meer voor de hand.

De marsen van boze moslims tegen Israël vallen dan ook in een geheel andere context te plaatsen, want hiermee wordt de openbare ruimte martiaal en met veel geschreeuw veroverd, waar geweld, onderdrukking en massamoord door de eigen ideologische kaste opvallend genegeerd worden.

Ongeveer te vergelijken met de houding van de NSB inzake de mosterdgasmoorden die Benito Mussolini bij de verovering van Abessinië liet plegen, stonden links en islam collectief in Nederland de Sovjet-Unie gelukkig te maken met eisen tot eenzijdige ontwapening, werd Saddam Hoesein in de watten gelegd toen die Koerden vergaste, en in een recidive daarvan en nadat in Syrië gifgas gebruikt werd,  kwam er alweer geen demonstratie tegen het gebruik.

Het verwijderen uit Syrië ervan heeft ondanks het uitblijven van schreeuwende massa’s tegen dit massavernietigingswapen, een fortuin en een immense inspanning gekost, en waarschijnlijk nog niet eens met gewenst resultaat.

Het toch altijd zeer selectieve kabaal op straat door ideologieën blijkt altijd dat extra wapen in de strijd te zijn. Er is weinig verschil tussen massaal schreeuwende communisten, fascisten, nationaalsocialisten en moslims.

Een FNV-manifestatie op het Haagse Malieveld moet het ook van veel megafoonretoriek en kabaal hebben, want die nemen nu eenmaal meer ruimte in dan wat er in werkelijkheid fysiek ingenomen wordt. De leden van de ANWB, toch bijna vier keer talrijker dan die van de FNV, zie je in de strijd voor het autoterritorium en de superhoge benzineaccijnzen nimmer schreeuwend de straat opzoeken.

Voorafgaande aan het ontstaan van het Derde Rijk, werden massabijeenkomsten, marsen en fakkeloptochten georganiseerd om de mens te hypnotiseren. Een schreeuwende massa op de been maakt indruk en moet de suggestie wekken dat daar de waarheid voorbijgaat.

In de jaren zestig ontstond tegenover het schreeuwende links dat de straat veelvuldig opzocht de term “zwijgende meerderheid”. Tegenover de honderden of duizenden die schreeuwend over straat trokken stonden miljoenen die dat niet deden, maar ook een mening hadden.  De status die een massa op straat toegekend kreeg werd daarmee met enkele woorden om zeep geholpen

Aanhangers van ideologieën die de straat nodig hebben om zich territoriaal te vestigen tonen daarmee hun ware aard. Liberalen zie je nooit in lange marsen al schreeuwend hun gelijk opeisen. Sedert het christendom niet meer de machtige clerus is, maar een zich bescheidener opstellende geloofsstroming, wordt de straat niet door territoriale eisen schreeuwende christenen opgezocht. Evenmin kun je atheïsten ervan betichten dat ze marsen organiseren om hun ideeën kracht bij te zetten.

Deze vorm van zinsbegoocheling komt slechts de ideologieën toe die het territorium eerst auditief en vervolgens fysiek opeisen.

In werkelijkheid is het territorium opeisende gekrijs een dierlijk verschijnsel dat kennelijk nog via de evolutie in de genen van de mens meegelift is, want in territoriumdrift hebben vogels ook sterk de neiging zich groter en lawaaieriger op te stellen als een opponent zich in de nabijheid laat zien.

Wie de dierlijke versie ervan eens grotesk wil aanschouwen, zou eens door een kolonie van zilvermeeuwen moeten kuieren. Als veldonderzoeker heb ik dat meermalen gedaan en duikvluchten en faecaliënaanvallen moeten trotseren. Want wat zilvermeeuwen eenmaal bezet hebben willen ze nimmer prijsgeven. Nou, dat had je dus niet tegen de altijd zwijgzame en solitaire vos moeten zeggen, want die had de meeuwenkolonie in een mum van tijd foetsie. Zeg maar, het individu versus het collectivisme.

Aan dit verhaal zit natuurlijk een helaas, want sedert de marsen tegen alles en nog wat zijn langste tijd gehad leken te hebben, blijken die weer geheel terug van eventjes weggeweest te zijn.  En het is niet onwaarschijnlijk dat hier een onderliggend fenomeen de voedingsbodem van is: het pact van het marxisme met de islam.

De vraag is alleen of dit parasitisme of symbiose is. In het eerste geval zuigt uiteindelijk de een de ander uit, in het andere geval wordt het een divide et impera. Ongeveer zoals de asmogendheden smeedden om de wereld te overheersen.

U bent dus gewaarschuwd.

De quenelle van de Volkskrant

Mijn goede vriend Joop C. Schilperoord herinnert mij aan een artikel in de Volkskrant van Dominique Moïsi en dat om een kritische reactie smeekt. Deze zinsnede bijvoorbeeld: Franse nazaten van Oost-Europese Joden hebben het continent dat ze nog steeds associëren met de Holocaust nog niet volledig geaccepteerd, terwijl de Joden uit de Maghreb ernaar neigen er aanstoot aan te nemen dat ze zelfs in Frankrijk omringd blijven door ‘Arabieren’. Een aanzienlijk deel van de Joodse gemeenschap in Zuid-Frankrijk stemt zelfs voor het Front National.

Wat Moïsi precies bedoelt met een aanzienlijk deel wordt niet uit de doeken gedaan, maar wat in zijn voor progressieven zo typisch idioom verduidelijkt wordt, is dat aan door negatieve ervaringen ontstane ressentimenten geen uiting gegeven mag worden. Oftewel, van een slachtoffer van criminaliteit wordt het recht op het van nature aanwezige verdedigingsmechanisme ontkend, maar daarentegen het toekeren van de andere wang verwacht.

Dat in Nederland talloze autochtonen hun koffers pakten nadat ze ontdekten dat niet de nieuwkomers maar zij dienden te assimileren, is voor de Pechtolds in Europa van geen enkele ethische waarde. In werkelijkheid worden zijzelf er nimmer mee geconfronteerd want ze weten zichzelf altijd te behoeden voor wonen tussen allochtonen. Het progessieve idioom geldt dan ook niet voor henzelf, maar voor degenen die zich geslachtofferd weten en hun koffers pakken of graag zouden willen pakken, maar er de mogelijkheid niet toe hebben.

Daarom moet hier nog maar eens in herinnering geroepen worden dat de Joden uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten allesbehalve aangename ervaringen delen over leven in het Arabisch/Islamitische biotoop. Het progressieve idioom mag het dan graag over Al-Nakba hebben, maar er heeft een ongeveer even grote vlucht van Joden uit het Arabisch/Islamitische biotoop plaatsgevonden, maar die wordt in de wereld van de progressief het liefst verzwegen.

Het is geen onbekend gegeven dat Israëlische Joden met een vluchtverleden uit het Arabisch/Islamitische biotoop tot de meest geduchte verdedigers van de staat Israël gerekend mogen worden. De Joden met dezelfde vluchtervaring die buiten Israël wonen, staan ook niet te dansen van vreugde als ze genoodzaakt zijn tussen “Arabieren” te leven. Dat zou gezien het progressieve overwicht in de nationale politiek van de Europese naties een van de regen in de drup zijn.

De sterk herlevende Jodenhaat in Europa is voor een belangrijk deel op het conto van deze progressieven te schrijven. Toen het nog vrijwel uitsluitend uit de pen en het activisme van neonazi’s kwam, hadden de progressieven er wel antwoord op. Toen de Hitlergroet de quenelle werd, gingen de progessieven in een reflex beweren dat de daders zelf slachtoffer van racisme waren en het hen dus niet aangerekend kon worden.

Vraag aan de uit de geallochtoniseerde wijken gevluchte autochtonen of ze nog eens terug willen in hun oude wijk, en ze zullen je voor gek verklaren. En in plaats van op Pechtold te stemmen zetten ze de rode stip bij Wilders neer, want opnieuw omringd worden door een categorie nieuwkomers die van de ander assimilatie eist, zullen ze als het even kan met democratische middelen voorkomen. Waarbij dan nog vermeld moet worden dat de progressieven deze democratische middelen het liefst via de rechter monddood zouden willen maken, zo herinneren we ons nog van het voor de rechter slepen van Wilders.

Dat er Franse Joden zijn die liever niet tussen “Arabieren” wonen, is echter als een oneerlijke stelling weg te wuiven. Want hoe graag dulden Arabieren in hun woonomgeving Joden. Of christenen. Of homo’s. Of ongelovigen. Of autochtonen. Als Arabieren onderling al in staat zijn in Syrië in enkele jaren tijd 200.000 medeburgers over de kling te jagen, waarom zou je je dan als niet-Arabier omringd willen weten door Arabieren?

Waarom zou je als je het gevoel hebt dat er een partij is die tracht te voorkomen dat die vraag nog nijpender zou worden, niet op die partij stemmen? Maar misschien moet de meest voor de hand liggende vraag zijn, waarom wonen zo weinig progressieven zelf tussen de “Arabieren”.

Je zou hier kunnen denken aan de chaise longue van de psychiater om voor dit fenomeen een diepere verklaring te krijgen, maar verwacht er geen mirakel van, want zoals we weten heeft het Pechtold zetelwinst opgeleverd van burgers te eisen dat ze vreemde luchtjes op hun portiek moesten accepteren, waar hij er zelf zijn neusgaten voor dichtknijpt. Progessieven zou je dus met hun neus in deze spreuk moeten duwen:  Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook aan een ander niet.

Ware het niet dat ze zulke moeilijke momenten altijd handig weten te omzeilen. Maar wanhoop niet, ook progessieven krijgen hun welverdiende beurt in het door hen zo bejubelde multiculturalisme.

De boemerang waar Jaap Hamburger het over heeft om de Jodenhaat te rechtvaardigen, komt uiteindelijk in de nek van de progressief terecht. We hoeven er alleen maar op te wachten tot de mens uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten zo de overhand gekregen heeft dat die zijn eigen hand overspeelt en ook zijn verdedigers bij de keel grijpt.

Het heeft Ahmed Aboutaleb echter niet kunnen verhinderen Jozias van Aartsen bij te staan in diens collaboratie met de Jodenhaters uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten.

 

 

 

 

 

6 miljoen Joden

Het journaal in de vroege ochtend gaat erin als extra vierge olijfolie: dertien doden bij aanval op VN-school. En de slachtoffers waren ook nog Palestijnse vluchtelingen. Waarom de VN wel een enorme cluster aan VN-scholen neergezet hebben in gebieden van waaruit Hamas rakettenregens op Israël afvuurt, maar in de wetenschap dat de “moorddadige” Joden in de nabijheid zitten niet ook net zo bereidwillig waren schuilkelders te bouwen, is een vraag die het leger van Israël-haters weigert te beantwoorden.

Schreef ik al eerder dat de VN-scholen de nieuwe bloedsprookjes zijn,  en dat nadat gebleken is dat Hamas er niet voor terugdeinst er raketten in op te slaan, ook hedenochtend kreeg de vroege opstaander weer een wolk haatvoeding bij zijn beschuitje met jam en walmende thee.

Dat er in de school vluchtelingen zaten, is op zich al een rare constatering. Alle Palestijnen hebben immers de status van vluchteling, dus zouden er Hamasstrijders in gezeten hebben dan waren het ook vluchtelingen. Eeuwige vluchtelingen,  wel te verstaan, want het bespottelijke feit doet zich hier voor dat de VN slechts één categorie vluchteling een erfelijke status toegekend hebben en dat is de Palestijnse vluchteling. Die status geldt tot in de eeuwigheid en is dus chronologisch onbegrensd.

De christelijke vluchtelingen uit Mosul, de islamitische uit Darfur, Servische uit Kosovo, moeten het echter zonder die status doen. Waarom alleen de vluchteling voor de Joden een eeuwigdurende vluchtelingenstatus toebedeeld kreeg, maar de inmiddels miljoenen vluchtelingen voor de islam het zonder die status moeten doen, is ook zo’n vraag waar nimmer een plausibele verklaring voor gegeven zal worden.

Nu gebleken is dat Hamas veel meer smokkeltunnels gegraven heeft dan tot deze Gaza-oorlog aangenomen werd, schijnen maar weinigen zich af te vragen wat toch de reden was dat Hamas zich wel geroepen voelde smokkeltunnels te graven maar het vertikte schuilkelders te bouwen.

Met de “moorddadige” Joden als buren en gesitueerd in de grootste openluchtgevangenis van de wereld, zou het toch in de rede gelegen hebben schuilkelders te bouwen. Terwijl aan de andere kant van de grens de Joden aan de slag gingen schuilkelders te bouwen, gingen de VN echter aan de slag een cluster scholen te bouwen in een gebied van waaruit Hamas rakettenregens op Israël afvuurt en lieten ze Hamas begaan met het aanleggen van smokkeltunnels. Met geen woord werd er bij Hamas op aangedrongen schuilkelders tegen de “moorddadige” Joden aan te leggen.

Gezien de enorme stromen die in Europa scandeerden dat de Joden genocide op de Palestijnen plegen, zou je hier een voorzichtig eigen schuld, dikke bult kunnen roepen. De slachtofferschare van Gaza blijkt namelijk een vermijdbaar drama te zijn. Hamas was niet verplicht een voortdurende rakettenregen op Israël af te vuren, maar had zich ook kunnen uitputten in het aanleggen van schuilkelders. Fatsoenlijke regeringen beschermen hun eigen burgers namelijk wél tegen aanvallen van de vijand.

Toen in Europa en met brede steun van de Europeaan de grootste openluchtgevangenissen aangelegd werden voor de Endlösung der Judenfrage, ontbraken niet alleen de enorme stromen die scandeerden dat de Europeaan genocide op de Joden pleegde, maar ontbraken ook de smokkeltunnels, de schuilkelders en de VN-scholen. Zelfs het Rode Kruis stak geen poot uit naar de Joden in Auschwitz en Sobibor, maar staat nu op hoge poten naar de “moorddadige” Joden te wijzen.

De Joden die in tegenstelling tot de Palestijnen het moeten doen zonder eeuwigdurende vluchtelingenstatus, mogen dan de hemel op hun hoofd aan haat krijgen, de ironie zit hem misschien in het getal, om Gretta Duisenberg ongewild in herinnering te roepen. Op dit moment wonen in Israël ongeveer net zoveel Joden als er tijdens de Tweede Wereldoorlog afgemaakt zijn. Ten koste van hoeveel Gazanen het zal gaan weet ik niet, maar de wereld moet er maar aan wennen dat de Joden niet nog eens bereid zullen zijn zich te laten slachtofferen om antisemieten te bevredigen. Wie dus echt vrede wil zal zich nu maar eens moeten richten tot de antisemieten die vol ongeduld op hun extase zitten te wachten, maar die zij dankzij de dappere Joden van Israel niet nog eens zullen krijgen.

 

 

De Gazaan blijkt minder pro-Hamas dan de Europeaan

De Duitsers tijdens het interbellum stemden in 1932 met 33,1% op de NSDAP van Adolf Hitler en gingen geen vreugdevolle toekomst tegemoet. De NSDAP bezette 196 van de 584 zetels in de Rijksdag en de Duitsers zouden pas weer naar de stembus mogen nadat de NSDAP-leiders uit de Berlijnse bunkers gejaagd waren dan wel zelfmoord boven ophanging verkozen.

In 2006 bemachtigde Hamas bij de verkiezingen 76 van de 132 zetels. Vervolgens werden alle politieke opponenten uitgeroeid of Gaza uitgejaagd en er volgden jaren van onderdrukking, corruptie, uitbuiting en niet te vergeten, oorlogszucht richting Israël.

Wat je de NSDAP-leiding wel moet nageven is dat die in Duitsland verblijvend het Duitse volk opofferde voor een hoger ideaal. De leiding van Hamas zit hoog en droog veilig en niet tussen de puinhopen van Gaza tot de laatste snik oorlog te voeren.

Nu Monique van Hoogstraten in nota bene Trouw en toch aangetrokken voor haar onbesuisde Israël-haat, in Gaza voorzichtig informeert naar de meningen over Hamas, blijken die opvallend af te wijken van wat in linkse en islamitische kringen in Europa gangbaar is.

Het moet gezegd dat tijdens de Tweede Wereldoorlog in zowel Duitsland als in de bezette gebieden kritiek op de NSDAP een zekere dood betekende. In Gaza geldt voor kritiek op Hamas ongeveer een identieke mores. Bij kritiek grote kans op een standrechtelijke executie wegens spionage voor Israël.

Je kunt in de Knesset zonder dat je door een Nacht van de Lange Messen of  Nacht und Nebel geveld wordt, voor de opheffing van Israël pleiten. In Gaza kritiek op Hamas leveren is een fatale levenshouding die je makkelijk met de dood bekoopt.

Dat het Monique van Hoogstraten desondanks toch lukte enkele Gazanen te vinden die spijt hebben van hun stem op Hamas, mag enige bewondering oproepen, maar is wel te laat. Heel veel slachtoffers te laat, want van Hamas was immers bekend dat die voordat Gaza ingenomen had, nadat het door Ariel Sharon aan de Arabieren teruggegeven was, al heel veel wat moordpartijen op onschuldige burgers gepleegd had.

Je kon dus vermoeden dat het democratisch – dat zeggen linkse mensen er altijd graag bij – gekozen Hamas in Gaza, mits je maar niet stekeblind voor de historie van deze organisatie was, voor onnoemelijke ellende garant zou staan,

In werkelijkheid heeft een aanzienlijk hoger percentage Gazanen voor Hamas gestemd dan Duitsers voor de NSDAP. Of het naïviteit van de Gazanen was, of toch de ongebreidelde Jodenhaat van Hamas dat ze zo massaal in 2006 op de partij hebben gestemd, weet ik niet. Maurice de Hond gaat er niet even langs om er de mening te peilen.

Wat we wel weten is dat Hamas zich vanuit Europa, maar lees in linkse en islamitische kringen, op veel bijstand kan verheugen. Was op de nationaalsocialistische en fascistische naties na, een groot deel van Europa tegen de NSDAP en was dat uiteindelijk de oorzaak van de ineenstorting van het Derde Rijk, de sympathiebetuigingen die Hamas vanuit Europa ontvangt zal geen reden zijn het bijltje erbij neer te gooien. Het gaat Hamas zelfs voor de wind. Niet Hamas is de sigaar maar het Gazaanse volk en het democratische Israël, terwijl als bijvangst het Internationale antisemitisme ook flink veld wint.

Mochten de kiezers die Hamas aan de macht gebracht hebben daar op gehoopt hebben, dan hebben ze zeker hun zin gekregen. Dat ze nu in ongeveer in net zo’n een vreselijke ellende zitten als de Duitsers die in blind vertrouwen op de NSDAP stemden, zullen ze dan maar op de koop toe moeten nemen. Zolang in Gaza geen geslaagde Von Stauffenberg-aanslag op de Hamas-leiding plaatsvindt, zullen er nog veel slachtoffers in Gaza vallen. Maar zoals ik al schreef, zit de Hamas-leiding veilig en niet in een bunker in Gazastad te wachten op Israëlische tanks of een aanslag van een Gazaanse Von Stauffenberg.

In tegenstelling tot de geallieerden die in het laatste halfjaar van het Derde Rijk in de hoop op een snelle Duitse capitulatie grote Duitse steden in een vuurzee zetten, doet Israël het heel wat netter. Met alle militaire technologie waar Israël over kan beschikken is het een peulenschil van Gazastad een Dresden te maken. Maar zelfs dan zal Hamas niet capituleren want hun vrienden in Europa zullen steun en toeverlaat blijven van deze terroristen, ook al heeft de Gazaan zelf schoon genoeg van ze.

Nou, dat wordt nog wat als ISIS in Europa gaat huishouden.

 

Ook de vredesapostelen willen oorlog

Na de dag van nationale rouw klinken de oorlogsretoriek en de Poetin-haat bij de marxistische pers volop. Cartoonisten, toch zelden erg handig op momenten dat het er echt toe doet, slaan ook hun slag, ook al is de betrokkenheid van de Russische autocraat bij het neerhalen van de MH17 nog niet bewezen.

Toen Rusland nog de Sovjet-Unie genoemd werd, waren de broodschrijvers van de marxistische pers vooral zeer stichtelijk bezig voor de lieve vrede en werd er schande gesproken over de plaatsing van de Pershing II- en Kruis-raketten, ondanks dat de Russen toen allerminst vriendelijker met de medemens omsprongen dan nu. De Sovjets hielden zelfs een groot deel van Oost-Europa bezet en de vrijheid van meningsuiting was er ongeveer op Noord-Koreaans niveau.

Toen Gerrit Zalm, als minister van Financiën het in zijn bol haalde meteen na de moord op Theo van Gogh de oorlog aan het terrorisme te verklaren, kwam voltallig links met Femke Halsema voorop, hem met rode kelen betichten van oorlogsretoriek. Met ISIS in Nederland en het Midden-Oosten hadden we er beter aan gedaan wat minder naar Femke Halsema en wat meer naar Gerrit Zalm te luisteren, want het terrorisme heeft inmiddels zo aan veld gewonnen dat we ons langzamerhand moeten afvragen waarom de marxistische vredesapostelen toch zo verdomd selectief zijn in hún oorlogsretoriek.

Als de wereld hen destijds in alles tegemoet gekomen was, was Poetin nu niet de kapitalistische autocraat van Rusland, maar de communistische dictator van de Sovjet-Unie geweest. Zoek de verschillen, zou ik zeggen.

De jaren dat de Europese straten niet gevuld werden met boze moslims maar met marxistische vredesapostelen, werd alles op alles gezet het Vrije Westen eenzijdig te ontwapenen. En de leiders van de Sovjet-Unie en de DDR waren het daar zo roerend mee eens, dat ze grif geld schonken aan de vredesbeweging.

De Volkskrant en Trouw schakelden van respectievelijk rooms en gereformeerd over op marxistisch, lieten dat graag in hun toon doorklinken, stonden pal voor de eenzijdige vrede en lieten de bezette Oost-Europeaan creperen. De cultus van Nieuw Links was in de ganse linkse pers doorgedrongen en Jan Pronk werd de nieuwe Messias.

Maar het kan verkeren, zei Bredero, dus thans slaan de dames en heren van de Volkskrant en Trouw als kippen zonder koppen den trommele van dirredomdeine. En ziedaar, een andere Messias van destijds, maar nu die van de Provo’s, is zelfs even uit zijn mausoleum opgestaan nadat hij al eerder Poetin met Hitler vergeleken had.

Wat toch het verschil tussen de kapitalistische en de communistische Poetin is, weet ik eerlijk gezegd niet, maar het lijkt erop dat de marxistische pers stilletjes aan een afrekening denkt wegens de teloorgang van de Sovjet-Unie, die toch nog lang als het ware paradijs op aarde gezien werd. En laat het dan zo zijn dat heel veel gewezen aanhangers van de CPN en Nieuw Links nu in keurig pak of deux-pièces en met het haar netjes gekapt bij de nationale opinievorming betrokken zijn.

Of er een “heilige” oorlog tegen Rusland komt, weet ik eerlijk gezegd niet, maar Europa loopt opvallend heldhaftig te doen, waar het slappe knieën toonde toen een andere totalitaire ideologie dan het communisme het Europese grondareaal bestormde. Waren ze in 1683 nog zo verstandig tot de poorten van Wenen en niet verder te zeggen, nu zijn de Volkskrant en Trouw geheel in de Heer, maar dan wel in die van de woestijnprofeet.

Toch maar even samengevat voor mocht bovenstaande verkeerd uitgelegd worden, valt het op dat wat Rusland betreft het gezalf van de vredesapostelen plaats ingeruimd heeft voor oorlogsretoriek, maar dat we daarentegen de volgelingen van de islam als toffe lui aan de borst dienen te koesteren, ook al hebben die inmiddels heel wat bloed doen vloeien.

Daarom deze keer een voorspelling à la Rob de Wijk. De komende jaren zal de religie van de vrede heel wat meer bloed laten vloeien dan de autocratische beer Poetin. Maar eerlijk gezegd is deze voorspelling niet eerlijk, want zo voor de hand liggend dat een bookmaker er bij winst geen cent voor uit zal keren.

 

VN-scholen de nieuwe “bloedsprookjes”

U leest het goed VN-secretaris Ban Ki-moon heeft in een verklaring zijn woede geuit over de vondst van raketten in VN-scholen in Gaza. En de woede van deze VN-baas is niet zozeer vanwege het feit dat Hamas zo gemeen is kinderen tot menselijk schild te verdoemen, maar omdat het toevallig uitkwam en aanduidt waartoe een door de VN beschermde Hamas werkelijk in staat is. Want het kan toch geen toeval meer zijn dat juist in gebieden vanwaar Hamas raketten op Israël afvuurt, het clustert van de VN-scholen. Het doel moge duidelijk zijn, Hamas laat een rakettenregen op Israël vallen, tot wanhoop gedreven omdat die raketten steeds dieper Israël binnendringen, reageert Israël daar dan weer op. En natuurlijk kan dat niet zonder VN-scholen te raken. Dus de grote boze wereld dringt op naar de VN-katheders om de Joden eens flink moreel de oren te wassen.

En dit lijkt zich nu weer te herhalen nadat toevallig bleek dat op twee VN-scholen raketten opgeslagen lagen, die o groot mysterie vervolgens spoorloos verdwijnen en waarschijnlijk inmiddels richting Israël afgevuurd zijn. Hadden de VN-ers even een uitslaapdag, of keken ze naar een overvliegende duif met vredestakje in de snavel, dat ze hier even het spoor bijster raakten? Hadden ze hier niet juist moeten ingrijpen in plaats van in het VN-honk te New York het antisemitisme in de wereld te versterken?

Nu ook nog gebleken is dat Hoge Commissaris Mensenrechten van de Verenigde Naties, Navi Pillay, Israël ervan beticht dat het waarschijnlijk oorlogsmisdaden pleegt, dringt zich een zinderende vraag op die naar antwoorden smacht. En omdat de VN geleid worden door een junta van totalitaire, islamitische en corrupte naties, zou je als je complotterig van aard bent, kunnen hypothetiseren dat die cluster van VN-scholen er slechts is om Joden in een antisemitische val te lokken. Zeg maar, het aloude bloedsprookje, maar dan in een nieuw en slimmer jasje gestoken. En dat laatste blijkt helemaal niet vergezocht te zijn, schreef ik al eens eerder.

Wat het Midden-Oosten betreft lusten ze pap van bloedsprookjes, zo mogen deze door bloedsprookjes uitgelokte pogroms getuigen:  Aleppo (1850, 1875), Damascus (1840, 1848, 1890), Beirut (1862, 1874), Dayr al-Qamar (1847), Jeruzalem (1847), Caïro (1844, 1890, 1901 / 02), Mansura (1877), Alexandrië (1870, 1882, 1901-07), Port Said (1903, 1908), Damanhur (1871, 1873, 1877, 1891), Istanbul (1870, 1874), Büyükdere (1864 ), Kuzguncuk (1866), Eyub (1868), Edirne (1872), Izmir (1872, 1874).

Of ik met deze hypothese ver van de waarheid afzit, weet ik niet. Maar hoe komt het dan toch dat (na de vorige oorlogen van Israël tegen Hezbollah en Hamas) de VN niet beter opgelet heeft en deze scholen ondanks de risico’s die eraan verbonden zijn, nog steeds handhaaft?

Nu was het mij in de vorige Israëlische strijd tegen de rakettenregen door Hezbollah en Hamas al opgevallen dat er opvallend veel VN-scholen in gebieden liggen vanwaar raketten afgevuurd werden. Op 7 januari 2009 schreef ik over deze sluwheid van Hamas op Het Vrije Volk Zo grotesk pers en media met onversneden schreeuwerigheid de aanval van Israël op “VN-scholen” beschreef, zo zwijgzaam zijn ze nu er kennelijk iets meer aan de hand lijkt te zijn.

En omdat in Nederland de mediapapegaaien elkaar breed napraatten over de “misdadige aanvallen” door Israël op VN-scholen, herhaalt zich dit nu.

Het zal wel aan de luiheid van de redacties van de publiciteitsmedia te wijten zijn (tenzij het toch een genetisch bepaald antisemitisme is), dat er nu net gedaan wordt alsof de vondst van raketten in een VN-school een novum is.

In werkelijkheid is de VN er wederom op betrapt dat het inzake Israël een vuile oorlog speelt. En deze keer zo vuil dat in Europa massa’s in het geweer komen om met dank aan de nieuwe versie van de bloedsprookjes het toenemend antisemitisme luid uit te roepen. Werd destijds nog zonder knipperende ogen beweerd dat Joden kinderbloed in matzes deden, nu wordt geroepen dat Joden kindermoord plegen voor een groot-Israël.

Dat laatste is toch echt een gotspe, want geen land heeft na verovering op de Arabieren zoveel land aan de Arabieren teruggeven als de Joden van de “kindermoord”. Echter, met de teruggave van de Sinaï (zelfs twee maal) en Gaza, kwamen er slechts raketten voor terug. Jazeker, dankzij de cluster van VN-scholen.

Europa verliest op alle fronten

In 1941 bedacht Berlijn de slogan V=Victorie, want Duitsland wint voor Europa op alle fronten. We zijn inmiddels in het jaar 2014 aangeland en we zien dat het gedroomde Groot Europa tot aan de Oeral en over de Bosporus nog voor het tot stand gekomen is aan alle kanten flink aan het craqueleren is.

De Europese bemoeienis met Oekraïne is, zoals ik hier reeds eerder stelde, een grote misstap gebleken. Kiev en Moskou smijten elkaar met rotte vis om de oren en de Europese politici laten er o grote domoren, hun oren er opvallend gemakkelijk naar hangen en lijken op oorlogskoers te willen.

Tussen Kiev en Moskou is een propagandistisch Katyn in herhaling over wie de massamoordenaars toch zijn die de MH17 uit de lucht geschoten hebben. In Katyn waren het de Sovjets en niet de nazi’s die het gedaan hebben. Op welke blauwe ogen je hier moet vertrouwen weet ik eerlijk gezegd niet, want zowel op de Balkan als in oostelijker richting zitten de echte jongens van de gestampte pot. Goed idee dus van Guy Verhofstadt en Hans van Baalen om een Europa tot aan de Oeral en over de Bosporus te verlangen, want van stabiliteit in Europa worden sommigen maar onrustig, dus gewoon de grenzen verleggen richting vuurhaarden.

Aan die andere grens zit bondgenoot Turkije en aspirant EU-lid door Nederlandse militairen met Patriots beveiligd te worden, maar helpt Erdoğan ondertussen ISIS, dat zowel in het Midden-Oosten als in Europa hyperactief is. En met een dagelijkse dosering Ritalin zijn die niet meer kalm te krijgen.

Terwijl in twee dagen tijd in Syrië 700 doden vallen, de stad Mosul na 2000 jaar christendom wreed ontkerstend wordt en christenen die stad waarschijnlijk voor altijd vaarwel moeten zeggen, zie je in Europa de islam zich met ISIS versterken. Brede stromen boze moslims trekken door de Europese straten waar in 1945 dronken van vreugde nog de bevrijding groots gevierd werd.

Dat de groot Europa omarmende pers met het islamitische bloedvergieten in Syrië en Irak vreselijk in de maag zat – want er blijkt zonneklaar uit dat de islam geen vredesapostelen baart maar volk dat de hand niet omdraait voor de meest lugubere slachtpartijen – was al wel duidelijk. Er werd maandenlang gezocht naar ontlastende verklaringen voor de misdaden van ISIS en consorten, terwijl het Nederlandse volk zich juist te schamen had over de folklore van Zwarte Piet, die echter niet met bommen maar vredig met peternoten strooit.

De altijd snel opgewonden moslims in Europa lieten hun broeders en zusters in het Midden-Oosten rustig  hun gangetje in het massamoorden gaan, maar veerden pas opgewonden op nadat Israël met een genoeg is genoeg op de rakettenregen uit Gaza reageerde.

In de 14 jaar van deze jonge eeuw zijn er door islamitische hand honderdduizenden moslims afgeslacht zonder dat het tot opwinding onder de Europese moslims leidde. In Darfur en Syrië  tezamen zijn in die veertien jaar tijd meer dan een half miljoen moslims door moslims vroegtijdig uit het leven gejaagd. En wie het weet mag het zeggen, maar er zijn geen aanwijzingen dat dit op korte termijn zal eindigen maar eerder tekenen dat dit juist zal toenemen.

Het complotje tussen de groot Europa gezinde politici en pers met de islam kan misschien in Europa op enige bijstand rekenen en de opinievorming beïnvloeden, maar gelukkig is niet iedereen achter dit karretje te spannen. En opmerkelijk genoeg vinden ze in het Midden-Oosten anders dan Europa in toenemende mate dat Hamas, Al Qaida en ISIS geen fijne bondgenoten zijn om een goed leven mee te delen.

De tijd dat alles in het Midden-Oosten zich meteen achter Hamas schaarde is mede door het optreden van ISIS voorbij. Gematigder regimes houden het wat de moslimbroeders, Al Qaida, ISIS en Hamas betreft voor gezien. En het zal niet verwonderen als in dat Midden-Oosten waar Europese jihadisten steeds meer de toon gaan bepalen, een groeiend doch voor de eigen veiligheid verhuld begrip voor Israël gaat ontstaan.

De vijanden van Israël zijn namelijk ook de vijanden van een stabiel Midden-Oosten. En de Egyptische president Abdel-Fattah al-Sisi herinnert zich maar al te goed dat Mohamed Morsi bakken geld van Europa kreeg en liet gebeuren dat de Sinaï, al twee keer na verovering door Israël aan Egypte teruggeven, nu net als Gaza tot oord van terroristisch vermaak verworden is.

Terwijl Israël-hater en Morsi-vriendin Rena Netjes als heldin in de watten gelegd werd, was het Franse romannetje van Frans Timmermans uitgelezen en het geld uit de Nederlandse schatkist voor Mohamed Morsi en Omar al-Bashir uitgegeven. Geen wonder dat Abdel-Fattah al-Sisi zijn wapens in de strijd tegen de moslimbroeders, Al Qaida en ISIS nu van Poetin krijgt.

Het Europa dat voedingsbodem bleek voor ISIS en nu oorlogszuchtige taal spreekt tegen Poetin, kneep jaren een oogje dicht toen het zelf het paard van Troje werd dat het Midden-Oosten in vuur en vlam zette. Het is namelijk al meer dan een decennium bekend dat kapitaal van Europese moslimextremisten naar de Oriënt geschoven werd, het is minstens even lang bekend dat Arabische potentaten oliedollars naar de radicale preekhuizen in Europa gevlogen hebben.

Terwijl Nederlandse militairen Turkije beschermen, speelt Erdoğan doodrustig de Einsatzgruppen van ISIS in de kaart zodat die Syriërs en Irakezen kunnen afslachten. In werkelijkheid is Nederland en dus Europa militair betrokken bij de destabilisering van het Midden-Oosten. En met zodanig hoogoplopend succes dat fanatieke Turken in Nederland vrijelijk een joelfeest kunnen houden bij het herdenkingmonument van de Turkse genocide op de Armeniërs, maar daarentegen de groot Europa gezinde pers pas opgewonden raakt als op een PVV-demonstratie een paar Prinsenvlaggen wapperen.

Het is daarom dat het gedroomde groot Europa tot aan de Oeral en over de Bosporus door eigen handelen al om zeep geholpen is nog voor dat die tot stand kon komen. Het toenemende brutaliseren van de Europese culturen door de culturen uit de Oriënt heeft het nationalisme dat dood gewaand geacht werd laten herleven. Wie de demonstraties van de afgelopen weken tegen Israël zag herinnert zich naast swastika’s vooral vlaggen van Turkije, Marokko en Palestina.

Waar de Prinsenvlag onder een moreel verbod valt, bleek het nationalisme in andermans land in de groot Europa gezinde pers acceptabel te zijn. Deze uiting van suïcidaal zelfracisme zal de uiteindelijke doodsteek worden van het gedroomde groot Europa tot aan de Oeral en over de Bosporus.

ISIS, dat vanuit Europa vrijelijk kon opereren, zou wel eens de katalysator kunnen zijn voor veranderende inzichten. De toekomst van het Midden-Oosten zou er daarom een kunnen worden van de meest vreemde bondgenootschappen om erger te voorkomen.

Europa dat juist afstevent op dat erger door de gevaren opzettelijk te negeren, glijdt ondertussen af richting vroege middeleeuwen. Nee, niet die van de Karolingische renaissance maar van de heethoofdige woestijnachterlijkheid die nu in brede stromen en met op drift geraakt vlagvertoon door de Europese straten trekt. Het risico van een vierde recessie op rij neemt dat Europa er op de koop toe bij, want wie bij een boycot van Rusland a zegt moet ook b zeggen. 

Links krijgt de ontketende Jodenhaat in eigen rug gestoken

Hoewel er in Nederland ongeveer net zoveel Joden als Kampenaren leven, doemt de vraag op waarom Joden tegenwoordig toch veel vaker doelwit van fluimen zijn dan Kampenaren. Niet dat ik persoonlijk iets tegen de inwoners van de mooie gemeente Kampen heb, maar Joden schijnen iets in zich te hebben dat de expliciete haat tegen Joden zo aanwakkert. Sedert de Joden een eigen land hebben waar Joden zelf de scepter zwaaien over hun veiligheid is de Jodenhaat eerder toegenomen dan afgevlakt. Dat er talloze volken zijn die er een eigen staat op na houden, wordt doorgaans als zeer acceptabel beschouwd. Vanuit Nederland werden etnische en religieuze afscheidingsbewegingen zoals die in Joegoslavië van harte gesteund. Het katholieke Kroatië en islamitische Kosovo zijn daar voorbeelden van.

Schreef ik hier onlangs dat op dit moment 22 zich Arabisch noemende naties existeren, het schijnt zo dat juist die ene Joodse natie het bestaansrecht ontzegd wordt. En dan niet door alle politieke stromingen in Nederland, maar vrijwel uitsluitend door het linkse diocees. Vanaf Pechtold tot en met de Internationale Socialisten, werken ze actief mee de Joden het recht op een eigen natie te ontzeggen.

Nu is het op zich zo gek nog niet dat Joden na eeuwenlange vervolging voor het stichten van een eigen natie gekozen hebben. En dat dat land precies daar gesitueerd is waar Joden het langst geleefd hebben, is dan zeer verklaarbaar. Per slot van rekening zijn ex-slaven uit Amerika naar Afrika teruggekeerd en hebben daar Sierra Leone en Liberia gesticht. Geen mens die over die landen zanikt, want het zijn pariastaten waar zo  nu en dan een golf zelfgenocide gepleegd wordt en een massa ontwikkelingshulp naartoe moet.

Maar Joden met een eigen land en die zichzelf dan ook nog beschermen tegen pogroms of een Holocaust, schijnt in vooral het linkse diocees absoluut niet door de beugel te kunnen. En het was toch zo fijn kwetsbare Joden te koesteren en tentoon te stellen als slachtoffers van rechts. Toen het links nog goed uitkwam, werd de Holocaust vooral door links als wapen tegen rechts gebruikt. Rechts had zich maar te schamen over de 6 miljoen afgeslachte Joden. En het ritueel werd geboren dat een stem op links meteen ook een stem tegen het antisemitisme was.

Zo kon het dan ook zomaar gebeuren dat de Anne Frankstichting in marxistische handen kwam en het wapen werd tegen alles wat maar een beetje rechts leek. Zelfs Hendrik Koekoek, toch zelf als dienstplichtig militair strijdend aan de Grebbeberg en 7 maanden opgesloten in het beruchte Oranjehotel, werd als naoorlogse nazi neergezet door de marxistische Anne Frank Stichting.

Joden werden door links, zwak en niet in staat geacht zichzelf te verdedigen, als beschermd stadsgezicht in het panopticum van Marx tentoongesteld. Totdat de Joden van Israël zich gingen verdedigen tegen pogingen tot pogroms door de gezamenlijke Arabische landen. En dus werd in allerijl het Nederlands Palestina Komitee door vooral communisten opgericht. Die begonnen meteen te beweren dat Israël erger dan het Derde Rijk was. Sedertdien regent het dan ook dat soort vergelijkingen en wordt de davidsster pontificaal naast de swastika gezet.

Gaza werd de grootste openluchtgevangenis en een nieuw Auschwitz genoemd. Dat laatste blijkt op een mirakel te berusten, want het Palestijnse volk nam toe van 800 duizend tot 8 miljoen vluchtelingen. Niet gek voor een volk van welke gezegd wordt dat Joden er een etnische zuivering en genocide op uitvoeren. Het mag niet verwonderen als je een volk dat zelf slachtoffer is van een Holocaust beticht van het plegen van een Holocaust, dergelijke beschuldigingen een minarethoge haat veroorzaken.

Het antisemitisme dat tot dan vooral door de lederfetisjisten van de neonazi’s geconserveerd werd, werd in de jaren zeventig van de vorige eeuw zonder enig misbaar naar links overgeheveld. De VARA was toen al een grote speler in dit feest van herkenning. Karel Roskam die aan de VARA-microfoon stond te snikken nadat de op het vliegveld van Entebbe gegijzelde Joden uit handen van marxisten en Arabieren werden gered en waarbij in de strijd ook Oegandese militairen omkwamen. Nee, geen vreugdetranen, maar rouwbeklag voor de trawanten van de massamoordenaar Idi Amin. Bij de VARA dan ook geen medeleven over de oude mevrouw Bloch, die als enige niet bevrijd kon worden omdat ze in het ziekenhuis vermoord werd door de medewerkers van Idi Amin.

Het was de periode dat aanhangers van het Nederlands Palestina Komitee zich in Zuid-Jemen lieten bekwamen in het doden van Joden. En als Lidwien Janssen niet in 1976 op het vliegveld Ben-Gurion in Tel Aviv gearresteerd zou zijn, zouden voor het eerst na 1945, en nadat de SD’er Siert Bruins twee familieleden van mij op het randje van het bevrijde Nederland in Delfzijl met kogels doorzeefde, wederom Nederlanders zich aan de Jodenmoord schuldig gemaakt hebben.

Dat Lidwien Janssen in Nederland zowat als heldin van de Opperste Sovjet gekoesterd werd, zal dan ook niemand verwonderen, want het antisemitisme, maar dan in de mimicry van het antizionisme, was helemaal terug van eventjes latent geweest.

Met de komst van een enorme moslimpopulatie ging dit nog meer furore maken, want de islam is nu eenmaal de deeltjesversneller van de Jodenhaat. De christelijke versierselen van de Jodenhaat zoals de gele Jodenlap werden dan ook dankbaar door Rome van de moslimpotentaten van Jeruzalem overgenomen. Dat de christenheid zelf ook slachtoffer van de islam werd, moet dan maar als het sprankje ironie in dit verhaal gezien worden.

Dat de standaard van de hedendaagse Jodenhaat door het linkse diocees beheerd wordt, mag sommigen die menen dat links het enige wapen tegen het neonazisme is, misschien verwonderen. Maar dan kennen die het hoefijzereffect niet, dat zegt dat de ideologische uitersten raakpunten met elkaar hebben. En omdat het ijzer gesmeed wordt als het heet is, zag je dan ook steeds vaker neonazi’s en Internationale Socialisten naast elkaar tegen Israël staan brullen. Weldra aangevuld door de Europese moslimpopulatie, die de Jodenhaat ongeveer in de genen met zich meedraagt en dan ook jaarlijks na de ramadan in mijn vroegere stad een bijltjesdag op de Israëlische ambassade kwam uitvoeren.

Dat het Midden-Oosten de fabriek van de Jodenhaat werd en zelfs in die mate dat Mein Kampf en antisemitische spotprenten à la Der Stürmer daar ongeveer net zo gangbaar zijn als de tocht naar het UWV-loket in Nederland, werd zonder protest van linkse zijde geaccepteerd en zelfs hier en daar aangemoedigd. Pechtold vond zelfs dat je bij antisemitische spreekkoren niet meteen aan het ergste moet denken. Waaraan je dan wel moet denken als er Hamas, Hamas, Joden aan het gas en de Joden moeten dood wordt geroepen, zei de succesvolste politicus van Nederland er niet bij.

Werd de afgelopen tien jaar terwijl de Jodenhaat toenam in het linkse diocees beweerd dat de moslims in Europa zich in dezelfde situatie bevinden als de Joden richting Auschwitz, zie je moslims voor de poort van dat onzalige oord de nieuwe versie van de Hitlergroet maken, en riepen Turkse knapen op de beeldbuis dat Hitler nog wel even door had mogen gaan met de Joden.

En als Joop Glimmerveen dat nu geflikt had, dan zou het zeker niet door de beugel gekund hebben. Want herinner ik me nog goed, toen deze neonazi tijdens de zendtijd voor politieke partijen gebruik van zijn recht maakte, hebben boze omroepmedewerkers van de NTS uit protest het beeldscherm op z’n kop uitgezonden. De ironie wil nu juist dat de NOS zeer recent islamitische hakenkruisen wegmoffelde omdat die zouden kunnen bewijzen dat moslims misschien erger neonazi zijn dan Glimmerveen in zijn “beste” dagen.

Hiermee wordt dan meteen een voor het linkse diocees zeer netelige kwestie aangesneden. De onder de moslimpopulatie ontketende Jodenhaat in Nederland. Het werd al veel eerder gesignaleerd maar steeds met de mantel der liefde omgeven, of verzacht met de veronderstelling dat de moslims zelf slachtoffer van racisme zouden zijn. Daar werd zelfs het woord islamofobie voor in het leven geroepen. Maar het vervelende hierbij is dat in de aanloop naar de Holocaust de Nederlandse Joden niet te boek stonden als lastige klanten die bovenpercentueel de penitentiaire instellingen bewoonden, hele stadswijken in hun greep hielden, evenmin megalomane gebedshuizen eisten en niet aan religieus extremisme deden.

Dat er helemaal geen reden is voor een mate van islamofobie lijkt dan ook niet aan de orde te zijn. Maar wie in de afgelopen 10 jaar ook maar een beetje islamofobie aan de dag legde, werd meteen verdacht van het aanhangen van de Neurenbergse Rassenwetten, zo herinneren we ons nog van het zich uit het publieke debat terugtrekken van Paul Cliteur.

Maar van het een komt het ander, en dat ander is dat de Jodenhaat van latent weer volledig actief geworden is en zich niet langer alleen weet te maskeren achter het antizionisme, welke laatste slechts stoelt op de gedachte dat 22 Arabierenlanden wel kunnen, maar dat ene Jodenland uit den boze is.

Die Jodenhaat gaat het mes in eigen rug voor links worden, want wat eenmaal in beweging gebracht is, is moeilijk tot stilstand te brengen. De eerste tekenen van intern meningsverschil over het islamitische aandeel in de Jodenhaat dienen zich al aan.

Dat de Joden alweer de kanarie in de kolenmijn blijken te zijn, zien we op dit moment in het Midden-Oosten waar de christenheid nu een flinke beurt krijgt. Dat vindt het linkse diocees niet erg, maar dat wordt het wel zodra ook in Nederland anderen dan de Joden een beurt krijgen.

Mocht ik hierboven begonnen zijn met de mooie en zeer christelijke gemeente Kampen, de ironie zit dan ook verpakt in het gegeven dat na de Joden andere volken een beurt krijgen. En omdat het nu eenmaal in de aard van het beestje zit en er in Nederland ongeveer net zo veel Kampenaren als Joden leven, zal het linkse diocees op zeker moment zelf ook slachtoffer worden als het niet met de moslims blijft meeheulen.

Dat wordt dan ook het grote zorgenkind voor het linkse diocees, want als het echt misgaat hebben ze daar niet alleen zeer veel uit te leggen maar moeten ze voor de verandering nu ook eens zelf onderduiken. Het aardige is namelijk dat in landen waar de islam de scepter zwaait er ook geen plaats is voor marxisten. Een dankjewel van Hamas, Hezbollah en ISIS voor de gedane arbeid zal er dan niet bij zijn.

De ommekeer bij links begint zich dan ook geleidelijk af te tekenen, want wie goed opgelet heeft bij de laatste twee Israël-haat dagen in respectievelijke Den Haag en Amsterdam, zag vooral boze moslims de islam propageren, maar kon met moeite marxistische bleekscheten in de meute ontwaren. Het beschaafdere (doch lees gematigder) deel van links is al afgehaakt. Het deel dat aan het ene eind van het hoefijzer kleeft, zoals Anja Meulenbelt, was er uiteraard wel en zal er ook wel tot de laatste snik blijven. Of Gretta Duisenberg er mee marcheerde weet ik niet, maar net als Florentine Sophie Rost van Tonningen-Heubel tot haar laatste snik erin bleef geloven dat het ooit met de Jood afgelopen zou zijn, zou haar mogelijke absentie gisteren in Amsterdam naar een andere verklaring zuchten.

Voorlopig is de Jodenhaat in het linkse diocees nog het wondermiddel waar het pact met de islam op drijft, maar met de islam weet je dat als je een pink geeft het eindelijk het gehele lijf wordt. Dus het is nu wachten op dat in het maanlicht opflikkerende lemmet in de rug van links.

 

 

 

 

Dagblad Trouw doet een Slotervaart over de Joden

De aandacht was even afgeleid door de wrede aanslag op het verkeersvliegtuig dat in Oekraïne neergehaald is. Dus bedacht het dagblad Trouw, dat inmiddels uitgegroeid is tot een van de belangrijkste spelers in het aanjagen van Israël- en Jodenhaat, kom, we sturen een derderangsjuffertje naar Slotervaart om In Slotervaart voelt Gaza heel dichtbij te kunnen schrijven. En natuurlijk zijn de moslims daar allemaal heel erg begaan met het lot van de Gazanen. De moslims komen er ongehinderd door het kritiekloze juffertje van Trouw tot de slotsom dat ze zelf beste mensen zijn, maar ja, die akelige…

Zoals deze We hebben Joodse vrienden, op de basisschool was mijn beste vriend een Jood. In Marokko is het met Joden en moslims ook geen probleem, dat weten veel mensen niet.

Nou, wie zich de moeite getroost de zaken uit te zoeken weet dat de bijna voltallige Joodse bevolking die eeuwenlang Marokko bewoonde door Jodenhaat van 270.000 naar 3.000 omlaag kelderde. Dat weet Trouw natuurlijk ook, maar daar durfde het juffertje in Slotervaart niet mee aan te komen, want we weten hoe moslims op het stellen van kritische vragen doorgaans reageren.

Over de Joden in de andere Arabische en islamitische landen weet Trouw natuurlijk ook wel dat die er weggejaagd zijn door virulente Jodenhaat en pogroms. Allemaal officieel opgetekend en dus voor iedere journalist die zijn werk serieus neemt op te vragen. Maar niet bij Trouw.

Omdat je moslims nooit als dader maar altijd als slachtoffer dient te zien, past deze ook goed in het stukje vergif in Trouw: Ik heb het gevoel dat het onbehagen dat sommige jongeren toch al hebben in Nederland, wordt versterkt. Ze hebben het idee dat de media eenzijdig zijn.

Nou, waarom informeerde het juffertje van Trouw – ze stond er immers toch met blocnote en ballpoint te zweten in de hitte – niet even naar de aldaar heersende opvattingen over wat ISIS met hulp van de door onbehagen bevangen “sommige jongeren” met de mens in het Midden-Oosten aan het uitspoken is.

Dat de islamitische dames en heren die door het juffertje van Trouw aan de tand werden gevoeld, zichzelf als slachtoffers neerzetten, toch het beroemde wondermiddel waar de islam al vele jaren op teert, niet enige empathie zouden mogen tonen voor de miljoenen slachtoffers van hun geloofsgenoten in al die gebieden waar de islam de macht heeft of tracht te verkrijgen, moet op het conto geschreven worden van het juffertje. Zij had het lef niet even ook te vragen over de 200.000 slachtoffers die in Syrië door hun geloofsgenoten gevallen zijn.

Of over die in Darfur gevallen zijn, waar de Arabische dictatuur minstens 300.000 negers over de kling joeg, maar waarover in Nederland nimmer een demonstratie met hakenkruizen gehouden werd.

Het toeval wilde dat de ambtswoning van de ambassadeur van Soedan destijds in mijn chique Haagse straat gevestigd was. Terwijl de Janjaweed uit slachten en verkrachten ging kon de ambassadeur veilig en dus onbewaakt heen-en-weer met zijn van Pullman voorziene Mercedes. Geen Trouw of Slotervaart die er schande van sprak dat de Israëlische ambassade dag en nacht bewaakt moest worden, maar meneer de ambassadeur van de Janjaweed als een luis op een zeer hoofd van de Hofstad kon genieten. De vele keren dat zijn personeel het slagschip met oorlogsverleden spiegelglad opwreef, terwijl de wereld zich niets aantrok van de massamoord op de arme Darfurianen, ervoer ik oprecht als een morele klap in mijn gezicht en beroerde in die dagen ook veelvuldig mijn pen op onder meer de Ayaan Hirsi Ali-site.

De opwinding die over Darfur uitbleef stak wel weer de kop op toen Israël reageerde op de rakettenregen van Hezbollah uit Libanon. En uiteraard mogen Arabieren wel Joden op een rakettenregen trakteren, maar dienen Joden zoals in 1940 rustig met de handen op de rug hun lot af te wachten.

Nee, geen Internationale Socialisten, SP, GroenLinks, PvdA, D66, FNV, Mohamed Rabbae, Gretta Duisenberg, Anja Meulenbelt, Dries van Agt en bezorgde bewoners van Slotervaart onder de bloedrode leuzen zien zweten tegen het regime van Khartoum. Voor de ambtswoning van de ambassadeur bleef het feeëriek rustig.

Hoe zou het toch komen dat de enorme mensenscharen die op het been komen over de wandaden van de Joden niet ook over de islamitische wandaden op het been te krijgen zijn? Inmiddels toch een van de meest noodzakelijke vragen gezien het enorme aantal slachtoffers dat door de hand van moslims gevallen is en nog zal vallen. Nu Nederland zelf leverancier is van koppensnellers en mitrailleurfanaten, zou deze vraag toch maar eens beantwoord moeten worden.

Nee, niet door Trouw en het juffertje met blocnote en ballpoint. Daar zijn ze hard op weg naar de top in het haat zaaien waar ze Wilders zo graag voor veroordeeld willen hebben, maar waarin ze zelf een rol van onschatbare waarde vervullen.

Foto boven: Der Stürmer op zijn Arabisch.

 

 

 

 

Het Europa van de EU is een bloedbad aan het worden

Vanmorgen hing VVD-senator en generaal-majoor b.d. Frank van Kappen aan de telefoon bij de klassieke omroep, die met wat teletekstinformatie deed alsof hij net een lijntje met Amerika gehad had. Meest interessant over de grote instabiliteit die er thans heerst, was zijn opmerking dat hij en de zijnen dat al lang voorspeld hebben. Nou, helemaal niet. Zijn VVD regeert op dit moment, en zijn VVD heeft de roepende critici in de woestijn de partij juist uitgeknikkerd, maar Hans van Baalen daarentegen in Kiev stemming laten maken tegen de Russen.

Het veilige Europa dat de Europees leiders de burgers toch met de hand op het hart beloofd hebben bleek gisteren met de aanslag op het verkeersvliegtuig dat boven Oekraïne vloog aan flarden geschoten te zijn. Er is een hete en koude oorlog in Europa. Aan de randen van het toekomstige Europa, want de VVD is nog steeds niet tegen Turkije bij de EU, heersen totale anarchie en massamoord. Binnen Europa is een alsmaar uitdijende moslimpopulatie sterk aan het radicaliseren en we hoeven alleen nog maar zenuwachtig met de vingers op de stoelleuningen roffelend af te wachten voor er weer een boem klinkt.

Werd in het Nederlandse deel van het interbellum nog iets gedaan aan de weerkorpsen van de communisten en nationaalsocialisten door een uniformverbod uit te vaardigen, thans moet je in de steden grote moeite doen niet tegen een woestijnuniform aan te lopen.

Je kunt van Poetin zeggen wat je wilt, maar hij voorkomt in ieder geval dat Rusland niet aan een tsunami van islamisering overgeleverd wordt. En de communisten van het inmiddels zeer kapitalistische China doen er ook hun best voor dat China daar niet aan ten offer zal vallen.

Op de onnuttige idioot Barack Obama en diens geestverwanten na, lopen de Amerikanen ook niet warm voor zo’n tsunami, al was het maar omdat de conservatieve christenen dat met hand en tand zullen verhinderen. En misschien dat het daarom ook de zwaarst bewapende burgers van het land zijn, want tegenwoordig moet je met een toenemende christen- en Jodenhaat heel goed aan je zelfverdediging werken, wil je niet onder dwang in Allah of erger moeten gaan.

Dat allemaal beschouwend kun je Europa zien als een lichte kooi in haar nadagen. Ze prostitueert zich op het handgeknoopte karpet in Riyad, staat toe dat het leger van Allah zijn tenten opslaat, construeert aan het randje van Centraal-Europa moslimstaten van waaruit bruggenhoofden voor criminaliteit en islamisering geregeld worden, en bovendien worden degenen die hiervoor al jaren waarschuwen op een moreel water en brood gezet.

Het zal er nog van komen dat we de conservatieve christenen die wij atheïsten met argusogen bezagen, nog dankbaar moeten zijn voor het conserveren van de westerse vrijheid. Al moet gezegd, dat dit Europa de christenen in het Midden-Oosten rustig laat uitroeien en onze minister van Buitenlandse Zaken liever 150 miljoen euro op de bankrekening van genocidenplegende Arabieren stort, dan dat hij de christenen en Joden in het Midden-Oosten een handje helpt.

Zulk een Europa verdient het licht in de ogen niet, en het daarom nog slechts wachten is op het moment dat het gebruik moet maken van blindengeleidehonden om zich voort te bewegen. Nu maar ernstig hopen dat het niet de wolven van Recep Tayyip Erdoğan worden, want dan zijn we helemaal in de ratsmodee.

Boven boven: Het leger van Allah organiseert een feestje.